Dolegliwości bólowe bardzo często są objawem reakcji przeciążeniowych, powstałych w wyniku napięć różnego pochodzenia. Rozciąganie się jednych grup mięśniowych, a skrócenie innych, powoduje pogorszenie stanu psychiczno-mechanicznego człowieka. To najlepszy moment na wprowadzenie u Pacjenta terapii metodą G.D.S., aby nie dopuścić do pogłębienia lub utrwalenia usztywnionej postawy, ograniczającej jednocześnie swobodę ruchu.
O metodzie G.D.S.
Metoda łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S. jest metodą fizjoterapeutyczną, która traktuje ludzkie ciało jako nierozerwalne połączenie aparatu ruchu z aparatem psychicznym. Nazwa metody wywodzi się od nazwiska fizjoterapeutki i osteopatki Godelieve Denys-Struyf, która jako pierwsza zauważyła ścisłą współzależność między funkcjonowaniem ciała i zachowaniem psychologicznym.
Postawa ciała człowieka określona jest poprzez sześć wyodrębnionych grup mięśniowych, które połączone w łańcuchy są narzędziem wyrazu psychiczno-cielesnego. Metoda G.D.S. zakłada zatem, że mięśnie i ich otoczki ułożone w łańcuchy są nośnikiem wszelkich napięć, emocji, uczuć i sposobu bycia. Te z kolei wywierają wpływ na postawę, gesty, a nawet oddychanie.
Zastosowanie metody łańcuchów mięśniowych i stawowych
Metoda łańcuchów mięśniowych i stawowych przynosi doskonałe efekty leczenia schorzeń o różnym podłożu. Wskazaniem będą więc wszelkie zwyrodnienia stawów, bóle (lumbago, ból lędźwiowy, bóle szyi), zaburzenia statyki kręgosłupa (nadmierna lordoza, kifoza czy skolioza) oraz patologie kończyn.
Zobacz także: Leczenie skoliozy metodą łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S
Metoda G.D.S. stanowi również doskonałe narzędzie profilaktyczne. Uświadamianie poprawnych gestów oraz właściwego kierowania napięciami związanymi z zachowaniem, pozwala pacjentowi poznać i zoptymalizować możliwości własnego ciała. Genetycznie zakodowana struktura ciała predysponuje pewne grupy mięśniowe do skracania się. Wygaszanie napięcia albo jego wzmocnienie, w dużej mierze uzależnione jest od środowiska, stanu emocjonalnego czy sposobu radzenia sobie ze stresem. Zastosowanie metody łańcuchów G.D.S w fizjoterapii, uczy Pacjenta wyrównywania napięć mięśniowych.
Strategie leczenia w łańcuchach mięśniowych i stawowych G.D.S.
Podstawą do skutecznego stosowania metody G.D.S. w gabinetach fizjoterapii czy rehabilitacji, jest zbadanie wszystkich par łańcuchów: AL, PL, AM, PM, PA, AP. Szczegółowa analiza kinezjologiczna pracy mięśni i stawów połączonych w łańcuchy daje możliwość skutecznej pracy z wieloma dolegliwościami, które bez zrozumienia istnienia powiązań łańcuchowych nie daje się wyleczyć trwale.
Kolejnym krokiem dla fizjoterapeuty jest zindywidualizowane podejście do ciała pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem jego psychiki i zachowania. Umiejętność dostrzegania powiązań na poziomie ciała i emocji, pozwala połączyć wiele dysfunkcji w logiczną całość, dzięki czemu terapia będzie odpowiednio ukierunkowana.
Szeroki zakres technik stosowanych w metodzie łańcuchów mięśniowych i stawowych wykorzystuje masaż, techniki odruchowe, mobilizacje, globalne i miejscowe rozciąganie, a także napięcie izometryczne w zależności od źródła patologii i rodzaju schorzenia.
Metoda łańcuchów mięśniowych i stawowych pozwala także na opracowanie strategii postawy, w celu uniknięcia nawrotów chorób i pojawiania się nowych patologii.
Nabywanie świadomości własnego ciała
Uświadamianie własnych napięć, umiejętność równoważenie napięć mięśniowych: kończyny dolnej i miednicy, kończyny górnej i tułowia oraz głowy i szyi, a także nabycie świadomości kości i nauka oddychania to warunki niezbędne do skutecznej i efektywnej pracy fizjoterapeuty z zastosowaniem metody G.D.S.